Intelova neto vrijednost: Wiki, oženjen, porodica, vjenčanje, plata, braća i sestre

2024 Autor: Lewis Russel | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-12-17 06:02

Intelova neto vrijednost je 150 milijardi dolara

Intel Wiki Biografija

Korporacija Intel bi trebala biti dobro poznata svakome ko ima pristup računaru, jer je po vrijednosti najveći svjetski proizvođač mikroprocesora – 'motora' za mnoge računare – i dobavljač je ovih i drugih dijelova kompanijama kao što su Dell, Hewlett Packard i Lenovo (bivši IBM), da ne spominjemo Apple.

Kolika je neto vrijednost Intela? Autoritativni izvori procjenjuju da je vrijednost Intela sada preko 150 milijardi dolara, od početka 2017. godine, pri čemu skoro dvije trećine njegovih trenutnih 55 milijardi dolara ukupnog prihoda dolazi od prodaje hardverskih komponenti za upotrebu u prijenosnim, prijenosnim i desktop računarima.

Intel neto vrijednost od 150 milijardi dolara

Intel je tehnološka kompanija, sada multinacionalna, jer se znatno proširila od svog osnivanja u sada poznatoj Silikonskoj dolini, Kalifornija, SAD 1968. godine od strane Roberta Noycea i Gordona Moorea. Ova dvojica su bili pioniri u razvoju poluprovodnika, a rano im se pridružio inženjer i biznismen Andrew Grove – emigrant iz Mađarske – koji je naveliko zaslužan za upravljanje poslovanjem i kasniji rast kompanije sve do duboko u 2000-te. (Naziv „Intel“je formulisan od integrisane i elektronike.)

Kompanija je izašla na berzu u roku od nekoliko godina, prikupivši impresivnu sumu u to vrijeme od 6,8 miliona dolara, preko 23 dolara po dionici. Tokom prve decenije svog postojanja, kompanija se koncentrisala na bipolarnu 64-bitnu statičku memoriju sa slučajnim pristupom (SRAM), dvostruko bržu od konkurentskih proizvoda, zatim na bipolarnu 1024-bitnu memoriju samo za čitanje (ROM), a zatim na silicijumsku gate SRAM čip, 256-bitni 1101. Poboljšanja i proširenje asortimana proizvoda tokom 1970-ih, plus modernizovani proizvodni procesi značili su da je Intelovo poslovanje eksponencijalno raslo tokom 1970-ih, ali se i dalje koncentrisalo na memorijske uređaje. Neto vrijednost kompanije kao i njen profit značajno su porasli.

Iako je mikroprocesor nastao početkom 70-ih, nije bilo značajnog tržišta sve do decenije kasnije, kada su računari postali sve traženiji, a u svakom slučaju kada je japanska konkurencija u memorijskim proizvodima takođe značajno porasla. Moore i Noyce su odlučili da se koncentrišu na dalji razvoj mikroprocesora, koji je minijaturizirao CPU računara, omogućavajući mnogo manjim mašinama da izvode proračune koji su ranije bili samo značajno veće mašine.

Snabdijevanje velikim kompanijama kao što je IBM mikroprocesorima za PC, i na kraju laptopima i tabletima, doživjelo je brz rast u Intelovom poslovanju tokom 1990-ih, a zatim iu novom milenijumu. Naravno, uslijedila je konkurencija i posljedične pravne optužbe za prava intelektualne svojine i industrijsku špijunažu, kao i suprotne argumente oko antimonopolskih pitanja, ali Intel je ipak uspio ostati na čelu polja u razvoju mikroprocesiranja, a samim tim i profitabilnost je porasla. neto vrijednost kompanije barem održavana.

Intel je nesumnjivo povratio svoju eminentnu poziciju 2006. godine, kada je objavljena njegova mikroarhitektura Core, uz opšte pohvale kritike, pošto je proizvod bio ogroman napredak u performansama procesora. Nakon toga je 2008. uslijedila Penryn mikroarhitektura, a kasnije te godine i Nehalem arhitektura, koje su pozitivno primile i zadržale Intelovo vodstvo u mikro-procesiranju.

Međutim, Intel je takođe donekle raširio svoja krila poslednjih godina. Između ostalih akvizicija, kupio je kompaniju McAfee za kompjutersku sigurnosnu tehnologiju 2010. godine, a iste godine i Infineon Technologies, integrirajući Intelove silikonske čipove sa svojim bežičnim modemom. Godine 2011. kupljena je specijalizovana kompanija za mrežne komutatore Fulcrum Microsystems, a 2012. i udio u ASML Holdingu, kako bi se Intelu pomoglo u istraživanju wafer tehnologije i ekstremne ultraljubičaste litografije. Ostale akvizicije uključivale su kompanije kao što su – ili delove – Indisys, Password Box, Vuzix, Lantiq i nedavno dizajnersku kompaniju Altera za preko 16 milijardi dolara.

Iz poslovne perspektive, kompanija još uvijek proizvodi tri četvrtine svojih proizvoda u SAD-u, ali 75% svojih prihoda dolazi iz inostranstva. Pored toga, kompanije kao što su Achronix, Microsemi, Tabula, Netronome i Panasonic koriste iznajmljeni višak Intelovih proizvodnih kapaciteta za sopstvene proizvode.

Intelovo sjedište je i dalje u Kaliforniji, ali njegovo najveće postrojenje je u okrugu Washington, Oregon, zapošljava 18.600 radnika, najvećeg poslodavca u državi i isto u Novom Meksiku. U Arizoni je zaposleno 10.000, a kompleksi se nalaze i u Kaliforniji, Koloradu, Masačusetsu, Teksasu, Vašingtonu i Juti. Na međunarodnom planu, Intelovi pogoni su sada u 63 zemlje, uključujući Kinu, Indiju, Rusiju, Izrael, Argentinu, Vijetnam, Kostariku, Maleziju i Irsku.

Konačno, u onome što se može posmatrati kao filantropski napor, Intel je član Alijanse za pristupačan internet (A4AI), koja takođe uključuje Google, Facebook i Microsoft, čiji je cilj da pristup internetu učini pristupačnijim širom sveta, kao trenutno je samo 31% ljudi u zemljama u razvoju online – s ciljem smanjenja troškova na manje od 5% prihoda porodice.